عکس فوری با دوربین پولاروید

چون نمیتونم با تبلت عکس آپلود کنم براتون ، ناچارم یه عکس فوری  نوشتاری از خونه زندگیم براتون  ارسال کنم تا بفهمین چه کدبانوی نمونه ای هستم من ! 

دیروز هم مثل اغلب روزها ، با جناب یار ساعت ٦/٥ از خونه خارج شدیم و تقریبا همزمان ٧ غروب به خونه برگشتیم : ایشون از محل کار و من از باشگاه .

دوش گرفتم و داشتم از درد دنده هام شکوه میکردم که تلفنی ازم خواستند فورا برای بازید از چیزی و تایید نهایی ، جایی برم . کار خودم بود و ابراز نارضایتی و غر زدن فقط یار خان رو حساس میکرد و باعث مخالفتش میشد . یه لبخند رضایت تصنعی دوختم روی لبام و لباس پوشیدم که بریم ... همه اش هم تصور میکردم چون تمرین امروز  خیلی سنگین بوده بدنم درد میکنه وگرنه ماه اول فیتنس هم چنین دردی رو تجربه نکرده بودم .

رفتم بازدید و عکس گرفتم و ( بگذریم که تاییدش نکردم و رفتنم بیهوده شد ) تا برگشتیم  ساعت ٩ شده بود . حس وقتی  رو داشتم که با سر شیرجه زدم توی استخر ... منگ و ملتهب . با اینهمه برای جناب یار برنامه های فردام رو ردیف کردم :

میخوام برم خرید ، کار بانکی دارم ، نظافت هفتگی و چنین و چنان هم هست و احتمالا تا ظهر که تو از سر کار برگردی یک لحظه هم نمیتونم بنشینم .

این عکس خانه ی ماست در صبح روز اول بهمن عزیز :

آشپزخانه : بمب در آن منفجر شده

اتاق خواب : غول در آن فوت کرده

پذیرایی : با کاغذ و فاکتور و سند مفروش شده

نشیمن : شما فکر کن شب یلدا ، بعد از رفتن مهمونا !!

من : سر و صورت ورم کرده ، بدن درد مفرط ، سردرد کوبنده ، گلو درد و بی حالی  در حدی که نمیتونم  تکون بخورم !

خدایا ، فرشته هات رو بفرست خونه رو سر و سامون بدن ، من فقط همین یه پنجشنبه رو دارم به زندگیم برسم عاخه :)

پ. ن : چون من و جناب یار توی این شهر هیچکس رو نداریم، صبحهها اگر ده دقیقه تاخیرکنم بلافاصله معاونم  با وحشت تماس میگیره ! میگه ترسیدم دچار گاز گرفتگی شده باشین یا  تنهایی بلایی سرتون اومده باشه ! یه دسته کلید خونه رو توی کشوی دفترم گذاشتم که اگه اینجوری شد خیلی به زحمت نیفتند !! ولی امروز حتی اونم سراغم رو نمیگیره ... گمون نکنم  هیچکدوم از کارهایی که وعده اش رو داده بودم عملی بشه ، استخوانهام با هر تکون بدجوری صدا میده :))