قابلمه ای با درب پیرکس

١-٦-٩١

خدای عزیز و مهربونم

قطعا همه ی تدابیرت بی نقصه ولو اینکه من ازش سر در نیارم ، وقتی مسحور  طبیعت سبز جادویی رامسر بودم  قلم صُنعت رو ستودم ولی توی مسیر خشک و بی آب و علف و برهوت و کویری  بازگشت به اینجا،  وقتی با چشمهای وق زده 12 ساعت به جاده چشم دوختم شدیدا به این فکر میکردم که چرا ما رو گذاشتی توی قابلمه ، زیرمون رو روشن کردی و درب قابلمه رو هم بستی ؟

ازت ممنونم که در قابلمه شیشه ایه و میتونیم بیرون رو ببینیم ، البته یه روزایی مثه امروز که دم کنی میذاری و بعد در دیگ رو میبندی ، خب دیگه هیچی نمیبینیم و بخار میکنیم و قشنگ دم میکشیم ( شرجیه باز هم ) ولی خدا جون ، باور کن ما هم دل داریم ،بلدیم از طبیعت لذت ببریم ، دلمون آب و هوای فرح بخش میخواد و جاده های دلنواز و نسیم  روحنواز....

یعنی سکه ی ما قلب بود ؟

فرقمون با اونهایی که کلاردشت و نمک آبرود زندگی میکنن چیه آخه ؟ حالا نمیگم فرقمون با ساکنین خزر شهر چیه!!! چون میدونم کلا آلیاژمون با اونا متفاوته و زیاده خواهی میشه بخوام اونا رو با ما یکی فرض کنی ، ولی میتونم ازت توقع داشته باشم به اندازه ی یه کارگر روزمزد شالیکار از مواهبت سهم داشته باشم ؟

خدا جون از دیشب که برگشتم خیلی احساس مغبون بودن میکنم ، حس میکنم تا خرخره کلاه رفته سرم .... استان زرخیز خوزستان کیلویی چنده ؟ قطب فولاد و نفت به چه دردم میخوره؟ گیریم کارخانجات نورد لوله ، کل لوله ی کشور رو تامین کنه ، این یعنی ما آدم نیستیم که وقتی دستمون رو میگیریم زیر شیر آب نسوزیم ؟ خو مگه دبی چقدر با ما فاصله داره ؟ چطوری اونا قطب توریستی شدن و امکاناتشون یه جوریه که از اقصی نقاط عالم مردم ترغیب میشن بهش سفر کنن ولی ما وقتی میخوایم از یه سفر یه هفته ای برگردیم خونه مون به گونه ای عزا میگیریم که گویی داعش داره میبره گردنمون رو استاد کنه ؟!

پ.ن : مسئولین محترم توجه نکنن ، روی سخنم با خدامون بود ... به قول عموسیبیلو آب هوای دربند و درکه رو دوست دارم ، اوین رو نه !