من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم در رفت

اینهمه ساله دارم توی این گرمای وحشتناک زندگی میکنم ، چرا عادت نکردم پس ؟؟!!!

منه پر حرف و پر گو ، لال شده بودم وقتی اسکناس رو گرفتم به سمت فروشنده تا خریدم رو حساب کنه ... همه ی ترسم از این بود که تا قبل از اینکه پول رو از دستم بگیره پخش زمین بشم از شدت بی طاقتی گرما .

رفته بودم رطب بخرم به رسم سوقات گرمسیر . بازار رطب و خارک اینجا انگار تعمدا یه جوری طراحی شده که وسط برق آفتاب باشه ، بدون هیچ سایبان و سر پناهی ... میمیری رسما تا از اول تا آخر مسیری که فروشنده ها کنار هم بساط پهن کردند ، بری و برگردی تا نوع مورد نظرت رو پیدا کنی : بریم ، برحی ، استعمران و حلاوی  بهترین انواعش هستند که خیلی طول کشید تا تفاوتشون رو بفهمم ! اولش همه شون برام در یک کلمه خلاصه میشدند : خارک !!!

ولی به قول فروشنده ای که عاقبت از او خرید کردم ، در بیان تفاوت رطب اهوازی با برحی آبادان میگفت : مثل اینکه بنی هور رو با قزل آلای پرورشی مقایسه کنی ! 

توضیحا اینکه بنی یک ماهی چرب و بسیار لذیذ کارونی ست که نوعی که در هور ( تالابهای پر نی خوزستان - از جمله شادگان و هورالعظیم سمت مرز عراق ) صید میشود بخاطر مزه ی ارگانیکش خیلی طرفدار دارد ، قزل پرورشی رو هم که همه تون خوردید دیگه توضیح نداره !

طعم رطب برحی واقعا استثنایی هست ، شکلش هم مثل سایر خارکها یا خرماها کشیده نیست ، گرده !  اول به شکل کاملا زرد و نارس هست ( که البته اونهم فوق العاده شیرینه )و بعد کم کم از تهش شروع میکنه به رسیده و عسلی شدن ... معمولا نوع نصفه اش ( نیمی کال و نیمی عسلی ) خیلی طرفدار داره که البته وقتی الان خریدم و فردا شب به دست مصرف کنندگان تهرانی میرسه اکثرشون کاملا رسیده ان و عسلی شده اند که دیگه نمیشه خیلی نگهشون داشت و باید فوری مصرف بشند چون له و ترش میشند ( میشه فریز کرد البته )

این خارکها و خرماها همون مظنونینی هستند که ما بخاطر رسیدنشون این گرمای بالای پنجاه رو متحمل میشیم ، می ارزه واقعا ؟؟!!!

بازار اینجا پر از جناب خانه ، با اون لهجه های دوست داشتنی شون ، مثل گرمای شهرشون آدماش هم گرم و با محبت و پر انرژی هستند ، عاشقشونم واقعا و میدونم روزی که از اینجا برم هرگز دلم برای این آب و هوا و شهرش تنگ نمیشه ولی برای مردمان مهربون و بی ریا و زحمتکشش چرا ، خیلی خیلی زیاد ...