اگر ایمان ندارید ، لااقل مرد باشید !

وقتی میگوییم  " مردانه " احتمالا تنها لباسهای خاص ایشان یا کفش سایز بزرگ  یا تعابیر زمختی و خشنی و زبری به ذهنتان متبادر نمی شود .

بلکه حتی لفظ " مردانه " توام با مقادیر متنابهی غرور ، جسارت ، سرسختی ، حمایتگری ، مقاوم بودن ، گذشت و بزرگ منشی به خاطرتان خطور میکند ! کسی که جنس دغدغه هایشان بسیار متفاوت از زنان و طبع لطیف و حساس و زودرنج و گاه کم گذشتشان است ... 

اما در روزهای اخیر بطور اتفاقی با آقایانی سر و کار داشته ام که انصافا واژه ی مرد را زیر سوال برده اند به نحوی که دیروز بعد از اتمام یک جلسه ی طولانی که اتفاقا در دفتر خودم هم برگزار شد ، اولین حرفی که به همکاران  خانومم که مجردهستند ( و اتفاقا بسیار از این مجرد بودن احساس مغبون بودن میکنند) زدم این بود :

اگر اخیرا معنای مرد ،  اینیست که من دیدم ، به قول شاهرودی ها : " ای همه تان به خانه بمانید !" 

چیزی که دیدم ملغمه ای بود از  ........ ....... ( میخواستم ده ها صفت اینجا بنویسم تا کاملا متوجه شوید از چه خصایصشان رنج بردم و متعجب شدم ولی  برخی از آقایان اینجا را میخوانند که شان آنها اجّل این حرفهاست و سانسور کردم )

دور از جان خواننده هایم ، اینهمه خاله زنکی کی گریبان مردان ما را گرفت ؟ آیادر نسل جوان دهه ی ٥٠ و ٦٠ این حرف و نقل ها طبیعی ست ؟ 

پس خصایص مردانه ای مثل مرام و لوطی گری و جوانمردی کجا رفته ؟

اینکه پشت سر دیگران رجز بخوانید و همکارتان را که اتفاقا خیلی  صمیمی و جیک تو جیک هستید در کسری از ثانیه بفروشید و زیرآبش را بزنید و بدگویی کنید و حتی بنیان خانواده اش را زیر سوال ببرید، دیگر  جزو رذایل مردانه هم نیست تا چه رسد به خصایصش !

مرد ، تعریفی مشخص دارد .

حداقلش اینست که افق فکریش خیلی خیلی وراتر از اینگونه مسائل دم دستی و کم ارزش است . دقیقه های تاخیر همکارت را محاسبه کرده ای ؟! روزهایی که بخاطر بیماری همسرش به مرخصی رفته  در سررسید شخصی ات نوشته ای و حالا ادعا میکنی به جای او  این تو هستی که مستحق پاداشی ؟!

واقعا که !پاداش را باید به کسی  داد که تو را اینگونه تربیت کرده ، گرچه معتقدم از یک سنی به بعد ، خودمان خود را تربیت میکنیم نه والدینمان ...

خیلی قدیم  ها ، افرادی که شان چندانی برای زن قائل نبودند ، همانهایی که زن را با الفاظی چون : ضعیفه ، کمینه ، ناقص العقل و منزل مخاطب قرار میدادند ، وقتی از مردی چنین خصلتهایی میدیدند میگفتند "  طرف زن صفت است " ( با پوزش - نقل به مضمون )

چون احتمالا زنی که اینقدر مناسبات اجتماعی نداشت که بتواند تجاربی در خصوص  رفتار صحیح کسب کند ، برخی رفتارهای نامناسب و نگرش های کوته نظرانه از جمله  ورود به سیکل معیوب عروس ، خواهر شوهر - مادرشوهر بازی از خودش نشان میداد ! 

اما امروز با اینهمه مردان تحصیلکرده که اغلب لقب مهندس را یدک میکشند ، این پشت سر حرف زدن و بخل و نظرتنگی را باید به حساب چه فرهنگی  گذاشت ؟ واقعا به کجا داریم میرویم ؟ بعد بچه هایی که این مردان تربیت میکنند چه جور طرز فکری خواهند داشت ؟

پ. ن : نوشتم که روزهای تلخ و پرفشار اخیر را فراموش نکنم و حتما راه حلی حداقل برای ادب کردن این چند نفر پیدا کنم .