کارما

همسر دلبند میگه : چرا این خانوم مدیره اینقدر ذهنت رو مشغول کرده ؟ رفت که رفت ! این دیگه درگیری ذهنی داره ؟!

میگم : خب داره ! وقتی میبینی از کسی که اینهمه ساله ولو دورادور ، میشناسی و فکر میکنی از  خلقاتش مطلعی ، بازم رودست میخوری مشغولیت ذهنی نمیاره ؟!

خانوم مدیر مالوف که خاطرتون هست ؟ کلی بهشبر خورده بود که ازش سوال کردند : این درسته که میخوایید از اینجا برید ؟

درست در روز استارت پروژه ی کاری بسیار مهمی که صدردرصد درش اعلام آمادگی کرده بود ، کلیدهای اتاقش رو به معاونش داد و بدون خداحافظی و بیخبر گذاشت رفت !

بقول دولت آبادی : خب بره اونورتر از کله ی خواجه !!! 

این مهم نیست ، مهم اینه که صبر کرد تا مطمین شد از مدیری که قراره به جاش بگیرن  ، پوزش بخوان و بگن اون احتمال جایگزینی منتفی هستش و با درخواست انتقالتون به فلان شهر مواقت میشه ، برید به سلامت .

بعد وقتی طرف رفت و دیگه خانوم خانوما مطمئن شد دست شرکت توی حنا مونده و الان نبودنش لطمه ی بزرگی به قرارداد میزنه ، اونوقت گذاشت و رفت ... نه تنها با رئیس بزرگ خداحافظی نکرد ، بلکه حتی بهش اطلاع هم نداد ! من و سایر مدیران موازی هم که از آغاز این ماجرا محدورالدم بودیم و سلام نمیکرد ، چه برسه به خداحافظی !

بعد از اونجاییکه رییس خودش مار خورده تا افعی شده، ساعت ١٠ که ایشون رفتند برای ساعت ١٢ جلسه معارفه مدیر جدید رو گذاشت ( راست گفتن دزد که به دزد بزنه ، شاه دزده !!)

یعنی در واقع از خیلی قبلترها احساس خطر کرده بود از جانب این خانم و برای خودش این آقا مدیر جدید رو توی آبنمک خوابانده بود !

خدا عمرش دهاد که رفت ، عزا گرفته بودم چطوری باید ده ماه با رفتار سرد و توهین آمیزی که پیشه کرده بود کنار بیام ... امیدوارم توی شرکت جدید رو راست تر از این رفتار کنه ولی قانون کائنات کار خودش رو میکنه قطعا ...

پ.ن : بوی الرحمانم به مشام میرسه ! همیشه برام سوال بود چرا اینهمه وبلاگهای قبلیم رو مثل بچه ی سر راهی ول کردم و درش رو تخته کردم ؟ هیچوقت جوابی براش نداشتم ، یعنی دلیلش رو  به یاد نمی آوردم ... این چند روزه علتش برام مسلم شده ، انگار خودم میفهمم کی وقت رفتنه ...