رفتار سازمانی

دیروز ٨ تا ١٢ رو جلسه بودم ... نشستی که هشت نفر رئیس کل یکی پس از دیگری آمدند و افاضات فرمودند و رفتند .

نفر اول که کل تر ! بود یک ساعت و نیم حرف زد ، بعدی که رده اش اندکی پایین تر بود یکساعت ، و بعدی ها به ترتیب کمتر و کمتر ! فکر کنم نقر آخر فقط یک ربع مهلت پیدا کرد ! 

همه شان را آب میکردی و قالب میزدی ، دو تا مدیر درست و درمان ازشان استحصال نمیشد  ولی چهارصد نفر آدم مجبور بودند توی سالن چشم بدوزند به آنها و در حالیکه افکارشان جای دیگر سیر میکرد وانمود کنند دارند گوش میکنند !

بعد برگشتم محل کارم  تا بخشنامه هایی که رفرنس داده بودند بررسی کنم اما هنوز سیستم را روشن نکرده تماس گرفتند که  ١٢/٥ جلسه اضطراری هیات مدیره است ، کجایید ؟ 

ای بابا ! دمنوش زیره ای که توی ماگ ریخته بودم روی میزم ماند ، راه افتادم ، گاز - دنده ، راس ساعت توی جلسه بودم تا ساعت ٥/٥ ( واقعا چه جونی دارم من !! - گو اینکه دیشب از کمر درد اینهمه وقت نشست روی صندلی نتونستم بخوابم )

ولی در عوض از جلسه ی دوم کلی چیز یاد گرفتم ، هم از دیدگاه علمی و فنی و هم از منظر روابط انسانی !

یکی از مدیران موازی با من که پارسال به تیم ما پیوسته خانمی ست چند سال جوانتر از من که روابط دوستانه ی مبنی بر احترام با هم داریم / داشتیم !  وقتی به ما پیوست چون فیلد کاریش تا حدی از  ما انحراف معیار داشت همه سعی کردیم کمکش کنیم تا سریعتر خودش را به معیارهای موسسه برساند و حلقه ی مفقوده ای در زنجیره  ی کاریمان نباشد  ، از همان اول هم به گونه ای وانمود میکرد که خودش همه ی اینها را میداند و بلد است و اگر به توضیحاتمان گوش میکند ، نه این که بلد نباشد ، میخواهد به ما احترام گذاشته باشد و ما را خیط نکند !!

من و سایر مدیران موسسه هم به روی مبارک خودمان نمی آوردیم و همچنان روتین هر کاری که روال عادیمان بود به او هم انتقال میدادیم و دیگر اصلا معلوم نمیکرد چه چیزی را بلد هست و چه چیز را نیست !

اندکی که روی کار مسلط شد ، با خودش فکر کرد خب مدیر است و باید مدیریتی سر کار بیاید ( ٩/٥ می آمد و طی روز هم یکی دو بار برای رسیدگی به امور شخصی خارج میشد )و  معاونینش هم موظفند هندل کنند و هر وقت رئیس بزرگ  طی تماس با دفترش سراغش را بگیرد جوری دست به سرش کنند که متوجه نبودنش نشود !

یکی دو ماه پیش سر همین مساله تذکر جدی دریافت کرد و هفته ی بعدش به طور غیر نامحسوس و مویرگی شایع کرد که یک موسسه خیلی مطرح بهش پیشنهاد کار داده و بزودی با ما خداحافظی خواهد کرد ...

به خیال خود چنان زیرکانه این شایعه را ساخته بود که همه  مطلب را میدانستند در حالیکه هیچکس از زبان خودش نشنیده بود ! 

در عین حال وقتی  هر کدام از مدیران  همکار  از جمله من ،  تماس میگرفتند و ازش صحت موضوع را میپرسیدند با کلی غمزه و کرشمه میگفت : خوب پیشنهادهای خیلی خوبی شده و احتمال زیاد بپذیرم ...

رئیس بزرگ هم که چهار تا گوش دارد و دوازده جفت چشم از مبادی غیر رسمی شنیده بود ، از ما هم که استعلام کرد شنیده هایمان  را تایید کردیم ( به این مضمون که با ما هم چنین  احتمالی را مطرح کرده )بنابر این  نشستی اضطراری تشکیل شد تا در صورت صحت موضوع سریعا مدیر جایگزین را معرفی کنند ولی این خانم به محض اینکه  رئیس بزرگ موضوع  را مطرح کرد به کلی انکار کرد و گفت  :

نمیدونم چه کسی با بودن من منافعش به خطر افتاده که این شایعه ها را طراحی کرده !

 و به حالت قهر و بدون خداحافظی جلسه را ترک کرد . از آن روز به بعد هم که بیش از یکماه میگذرد هرگز با من یا هیچکدام از مدیران موازی حتی تماس تلفنی نداشته و در مواقع ضروری هم معاونینش  تماس میگیرند  و با ما هماهنگ میکنند و مثلا قهر کرده !

در جلسه ی ٥ ساعته دیروز خیلی بهش سخت گذشت . از تماس چشمی با همه ی ما احتراز میکرد ، تمام  سوالها ی شغلی  را با طعنه و کنایه پاسخ میداد و سر میز ناهار هم نیامد و باز هم نیمه کاره جلسه را ترک کرد ... موندم چطوری میخواد تا پایان قرار داد کاریش که ده ماه ازش باقیست  این مدلی ادامه بده ؟

برای ما هم سخت خواهد بود چون وقتی در جلسات حضور دارد فضا بشدت سنگین میشود و همه معذبند .

بعد از خروجش از جلسه رئیس بزرگ گفت : شما چرا اینقدر منقبضید ؟!! ایشون یه دروغی گفتند که خودشون رو گرون کنند ، به محض اینکه متوجه شدند من با نیروی جایگزین تماس گرفته ام ، بلکل منکر قضایا شدند و برگشتند در پوزیشن خودشون ، حالا شرمنده و خجالت زده بودنش رو از بازیهایی که درآورده ، پشت نقاب قهر و ادا پنهان مبکنه ! شما راحت باشید ...

واقعا اینهمه پیچیدگی در رفتار و حاشیه سازی برای چه ؟ نمیشه مثل انسانهای متمدن رفتار کنیم و رفتار سازمانی را یاد بگیریم وقتی ادعای مدیریت داریم ؟