برو کار میکن !

سالهای اول استخدامم ، وقتی سر ماه حقوق رو به حسابم واریز میکردند اینقدر ذوق میکردم که چطور اینها بابت کاری که من اینقدر ازش لذت میبرم و بیشتر برایم تفریح و مجال شادی و یادگیری و برخورد با آدمها و تجارب جدید و متفاوته ، به من پول هم میدهند !!

بیست و یکسال گذشته و من هنوز همون حس رو دارم .... گرچه  چون هزینه هام و بالطبع توقعاتم بالاتر رفته ، اصلا نمیگویم چرا دستمزد میگیرم و شاید ته تهش این حس را هم داشته باشم که ارزش تجریه ام حداقل ، چندین برابر حقوقی ست که میگیرم ! اما هنوز از کارم لذت میبرم ، از تنوعش و اینکه هر روز با چالشی کمتر پیش بینی شده مواجهم ... اینکه اینجا تقریبا هیچ چیز روتین و تکراری نیست .

اینکه هنوز برای آموختن شوق دارم و مصرم  و  مثلا  توی کلاسهای مجازی کتلین شیفر  (متخصص رهبری - دانشگاه جورج واشنگتن ) چنان  محو آموزشم که متوجه سپری شدن  دقیقه ها نمیشم ،  اینکه هنوز میتونم آموخته هام رو در جهت ارتقا سازمان متبوعم بکار بگیرم  بهم انرژی میده ...

با همه ی اینها به نظرم جنس کار یدی با کار فکری خیلی متفاوته ، دوست دارم یه کار یدی بلد باشم ، کاری که اگه  دور از جانم رفتم یه جایی مثلا دامنه های  مون بلان یا برلین زندگی کردم که کلمه ای از زبونشون سر در نمیارم ( باز فرانسوی یه ذره میفهمم - آلمانی رو میشنوم کلا هنگ میکنم !) ، بتونم شغلی داشته باشم ...

میشه نظرتون رو بگین ؟ چه مشاغلی هست که نه ابزار زیادی بخواد و نه جنس و سن و  نه دانستن زبان  بیگانه خیلی درش دخیل باشه ؟

قیاس مع الفارغ نوشت : 

اگر با همسر دلبند بریم سفر و  هواپیمامون یه جایی مثه لاست سقوط کنه  ، چه کاری بلد باشم خوبه ؟!! 

خدا کنه فقط کیت و ساویر اونجا نباشن وگرنه از کار و زندگی می افتیم و هیچ هنری بجز دلبری و عشوه گری به دردمون نمیخوره ( همسر دلبند هم لعبت فتان یست برای خودش !!) 

توضیح نمیدم تاویل و تفسیرش با اونایی که گوشی دستشونه !!