سندرم داون

نود درصد جنین هایی که سقط میشوند ، بدلیل شکل گیری ناقص و معیوب رویان اتفاق می افتد ، اینکه  این اتفاق ناخوشایند باعث مایوس شدن و ناراحتی زوجین میشود (خصوصا مواقعی که واقع بین  نیستیم ) صحیح ، ولی حکمت الاهی مستتر در آن  نباید نادیده انگاشته شود .

آن ده درصدی که به دلایلی باقی می مانند ، همانهایی هستند که یا معلول حسی حرکتی میشوند  یا ذهنی یا به نحوی متمایز از بقیه  ... میبینم شان ، دل می سوزانیمشان ... ولی دیگر دلمان نمی آید بگوئیم ای کاش آنها هم جزو حاملگی های ناموفق محسوب میشدند و در همان هفته ها و ماههای اولیه که هنوز نطفه و لخته ای بیش نبودند سقط می شدند ...

روابط  زناشویی بسیاریمان ، دچار سندرم داون هستند ...

با هم هستیم ، چون جزو ده درصد بدشانسی بودیم که سقط نشدیم ! اگر کمی خوش شانس میبودیم میبایست رابطه مان همچون جنینی ناقص ، نارس سقط میشد ... نشد و ما سالیان سال این موجود علیل و معیوب را میبینم و به روی خودمان نمی آوریم که با نمونه ی سالم آن تفاوت های ماهوی واضح و آشکاری دارد ! 

به خودمان قول بدهیم اگر در ابتدای  رابطه ، متوجه نقص ژنتیکی آن شدیم ، با بی رحمی منطقی هر چه تمامتر کورتاژش کنیم ! سخت است ، درد دارد ، اشک و آه بسیار دارد  ولی تمام میشود ... انسان سخت جانتر از اینهاست که بمیرد از شدت اندوه ...

نگذارید این جنین ناقص الخلقه از شیره ی جانتان تغذیه کند ، فردا بدنیا می آید و به همین موجود ٤٧ کروموزومی دل میبندید و دیگر نمیتوانید رهایش کنید ... 

به زندگی تان جفا نکنید ... اینرا به خودتان بدهکارید  .

امضا : لیلیت